W ramach pobytu w Ośrodku ANASTASIS młodzi ludzie mogą skorzystać z dwóch form pomocy.
Pierwszą z nich jest rehabilitacja w ośrodku stacjonarnym, drugą readaptacja w hostelu dla uzależnionych.
Oczywiście nie są to działania rozłączne, niemniej akcent w podczas pobytu w ośrodku położony jest na leczenie, terapię, a podczas pobytu w hostelu - na readaptacje - lub czasami - adaptację do społeczeństwa – a więc pomoc młodym ludziom w powrocie do funkcjonowania w świecie współczesnym - na trzeźwo
Na pacjenta staramy sie patrzeć w całej jego złożoności, przyjmując najczęściej cztery podstawowe perspektywy domagające się uwzględnienia w procesie leczenia.
Pierwsza - oczywista perspektywa wiąże się z faktem że pacjent jest uzależniony, i że to jest problem z którym on się zgłasza i ( czasem wpływem zewnętrznym) podejmuje leczenie. W tym obszarze posługujemy się przede wszystkim powszechnie przyjętymi metodami behawioralnymi i poznawczymi, w tym metodą społeczności terapeutycznej.
Druga perspektywa wynika z faktu iż młodzi ludzie, trafiając do Ośrodka, mają już za soba jakieś przeżyte scenariusze rozwojowe – niestety najczęściej niekorzystnie. Co więcej, psychopatologia pacjentów, wynikająca z ich historii, często nie zawiera się się tylko w obszarze neurotycznym, lecz sięga głębiej - najczęściej w warstwę osobowościową, która niekorzystnie się kształtuje. Praca z tak zaburzonymi osobami domaga się innego spojrzenia niż behawioralne, głębszego zrozumienia pacjenta, specyficznych jego mechanizmów, obron, i sposobów funkcjonowania. W takiej perspektywie uzależnienie można traktować jako objaw, ekspresję wewnętrznej psychopatologi. W sposobie myślenia o pacjencie odwołujemy się do teorii dynamicznych i systemowych, metody zaś pracy kształtujemy w sposób elastyczny.
Trzecia perspektywa wydaje się również oczywista. To fakt, że pacjenci to adolescenci - osoby dorastające. A więc szereg procesów adoloescencyjnych (bunt, separacja, poszukiwanie tożsamości itp.) przebiega w nich w tym samym czasie w którym zmagają się swoim uzależnieniem.
Wzajemna interferencja procesu leczenia i procesów adolescencyjnych tworzy przeróżne konfiguracje, wpływa na siebie wzajemnie, i osłabia bądź wzmacnia procesy lecznicze.
Z etapem adolescencji wiąże się również fakt, że udział rodziny w terapii jest większy niż w przypadku pacjentów dorosłych - realny, nie tylko przeniesieniowy i fantazmatyczny.
Czwarta perspektywa to spojrzenie pedagoga. Młodzi ludzie przychodzą z domów w których z różnych powodów zaistniały deficyty wychowawcze. Stąd po prostu potrzebują pedagogiki – wychowania, które formie często niedostatecznej było ich udziłem.
Te cztery perspektywy dają nieraz bardzo odmienne spojrzenia, pokazując bogactwo problematyki osoby, dając szerokie rozumienie pacjenta. Dlatego metody którymi posługujemy się w ośrodku są zróżnicowane. Ogólny program Ośrodka skoncentrowany jest na następujących działaniach terapeutyczno-wychowawczych:
Pierwsza - oczywista perspektywa wiąże się z faktem że pacjent jest uzależniony, i że to jest problem z którym on się zgłasza i ( czasem wpływem zewnętrznym) podejmuje leczenie. W tym obszarze posługujemy się przede wszystkim powszechnie przyjętymi metodami behawioralnymi i poznawczymi, w tym metodą społeczności terapeutycznej.
Druga perspektywa wynika z faktu iż młodzi ludzie, trafiając do Ośrodka, mają już za soba jakieś przeżyte scenariusze rozwojowe – niestety najczęściej niekorzystnie. Co więcej, psychopatologia pacjentów, wynikająca z ich historii, często nie zawiera się się tylko w obszarze neurotycznym, lecz sięga głębiej - najczęściej w warstwę osobowościową, która niekorzystnie się kształtuje. Praca z tak zaburzonymi osobami domaga się innego spojrzenia niż behawioralne, głębszego zrozumienia pacjenta, specyficznych jego mechanizmów, obron, i sposobów funkcjonowania. W takiej perspektywie uzależnienie można traktować jako objaw, ekspresję wewnętrznej psychopatologi. W sposobie myślenia o pacjencie odwołujemy się do teorii dynamicznych i systemowych, metody zaś pracy kształtujemy w sposób elastyczny.
Trzecia perspektywa wydaje się również oczywista. To fakt, że pacjenci to adolescenci - osoby dorastające. A więc szereg procesów adoloescencyjnych (bunt, separacja, poszukiwanie tożsamości itp.) przebiega w nich w tym samym czasie w którym zmagają się swoim uzależnieniem.
Wzajemna interferencja procesu leczenia i procesów adolescencyjnych tworzy przeróżne konfiguracje, wpływa na siebie wzajemnie, i osłabia bądź wzmacnia procesy lecznicze.
Z etapem adolescencji wiąże się również fakt, że udział rodziny w terapii jest większy niż w przypadku pacjentów dorosłych - realny, nie tylko przeniesieniowy i fantazmatyczny.
Czwarta perspektywa to spojrzenie pedagoga. Młodzi ludzie przychodzą z domów w których z różnych powodów zaistniały deficyty wychowawcze. Stąd po prostu potrzebują pedagogiki – wychowania, które formie często niedostatecznej było ich udziłem.
Te cztery perspektywy dają nieraz bardzo odmienne spojrzenia, pokazując bogactwo problematyki osoby, dając szerokie rozumienie pacjenta. Dlatego metody którymi posługujemy się w ośrodku są zróżnicowane. Ogólny program Ośrodka skoncentrowany jest na następujących działaniach terapeutyczno-wychowawczych:
- Praca społeczności terapeutycznej. W ramach dostarczania wzorów konstruktywnego postępowania i pokazywania postępowania nie sprzyjającego trzeźwemu życiu wykorzystywane są sytuacje z codziennego funkcjonowania pacjentów omawiane lub mające miejsce w czasie spotkań społeczności terapeutycznej.
- Terapia indywidualna. Prowadzi ją przede wszystkim wybrany terapeuta. Do autoanalizy osobistej schematów postępowania i myślenia wykorzystywane są Przewodniki Samopoznania I-VI, oraz Diagnoza Problemowa.
- Terapia grupowa. W procesie grupowym przepracowywane są problemy leżące u podstaw uzależnienia, dające objawy widoczne w codziennym funkcjonowaniu w postaci deficytów, aspołecznych wzorów zachowań, lęków itp.
- Grupy tematyczne, edukacyjne i psychoedukacyjne. Aby zrozumieć swoją chorobę, pacjenci otrzymują niezbędną wiedzę i uczą się różnych umiejętności, zwłaszcza z zakresu uzależnienia. Osobną problematyką na tych grupach jest tematyka związana z HIV/AIDS/HCV. Psychoedukacja i spotkania grupowe prowadzone są przez wychowawców i terapeutów ośrodka. Wykorzystywane są indywidualne zadania, ankiety autodiagonostyczne, lektury, filmy video.
- Grupa pracy nad 12 krokami NA. Cotygodniowe meetingi prowadzone są przez starszych pacjentów ośrodka.
- Konsultacje psychologiczne i psychiatryczne. Pacjent trafiający do ośrodka jest badany pod kątem psychologicznym i psychiatrycznym. Ma to pomóc w zindywidualizowaniu podejścia do niego i umożliwić wczesne rozpoznanie ewentualnych zaburzeń czy deficytów.
- Formacja religijno-moralna. Ten obszar służy odnajdywaniu trwałych podstaw trzeźwości, poszukiwaniu sensu życia, Boga, wiary.
- Nauka szkolna w Ośrodku i poza Ośrodkiem. W zakresie gimnazjum – na terenie ośrodka. W zakresie dalszym – na końcowych etapach leczenia, w zależności od indywidualnych możliwości.
- Ergoterapia. Praca fizyczna jest jednym z elementów terapii. Stanowi ona grunt do zbierania doświadczeń i umiejętności niezbędnych do trzeźwego życia, pozwala także na wykształcenie w sobie tych umiejętności i zdolności, które są konieczne w pełnieniu rożnych ról społecznych. Do ćwiczeń umiejętności wykorzystywane są zajęcia pacjentów w ramach pracy w ośrodku (gotowanie, sprzątanie, praca w ogrodzie i inne).
- Uczestnictwo w wybranych kółkach zainteresowań np. muzyka, teatr, plastyka, rękodzieło.
- Zajęcia sportowe, rekreacyjne i turystyczne
- Przygotowywanie, realizacja i omawianie przepustek pacjenta
- Systematyczna praca terapeutyczna z rodziną wychowanka-pacjenta. Zarówno w zakresie edukacji i motywacji, jak i w formach warsztatowych w zakresie komunikacji. Kontakt i współpraca z rodziną pacjenta jest jednym z ważniejszych czynników wspomagających proces terapeutyczny.
- Zajęcia warsztatowe: warsztat własnych emocji, uczuć i ich przeżywania oraz wyrażenia, warsztaty nawrotów, warsztat granic i warsztat zachowań abstynenckich. Poza tym T.A.Z.A., zajęcia poświęcone nawrotom choroby, zajęcia poświęcone umiejętnością ważnym przy poszukiwaniu pracy.
Drugą formą pomocy którą oferujemy, jest pobytem pacjenta w hostelu. Ten czas jest jakby uczeniem się życia na trzeźwo „w pigułce". Skupiamy się tam na procesach readaptacyjnych, o których więcej można przeczytać tutaj.